Dit tekstje bevat mijn eerste huistaak. De opdracht bestond er in voor de persoon links van jezelf een biografie te verzinnen. Je moet er mee rekening houden dat de meeste mensen elkaar van haar noch pluimen kenden dus het was best wel een spannende opdracht.
Om de 'grap' van de tekst volledig te vatten moet ik wel nog een klein beetje achtergrond geven. Tijdens de vorige opdracht (cfr. vorige post) werd Piet, mijn slachtoffer, drie maal uitgekozen. Telkens werd naar zijn geruite hemd verwezen om duidelijk te maken wie bedoeld werd. Pikant detail: de volgende les, als hij de tekst al gelezen had, droeg hij geen geruit hemd.
Het geruite hemdje. Voor de derde keer die avond maakte iemand allusie op hét kenmerk dat Piet De Neve definieerde. Hij lachte de dame ietwat schaapachtig toe,en bedankte voor, wat naar hij hoopte, als compliment was bedoeld. Ze kon het ook niet weten. Ze kon niet weten dat zijn vader Roger De Neve was. De textielbaron die Wielsbeke en omstreken internationale faam had bezorgd als wereldcentrum van het houthakkershemd. Het was in zijn fabrieken dat een arbeider voor het eerst het idee had gekregen zowel verticale als horizontale lijnen te gebruiken om hemden van een motief te voorzien. De basis voor het internationale imperium dat Roger De Neve had uitgebouwd. Voor ieder houthakkershemd dat tot vandaag werd verkocht ging er een klein percentage rechtstreeks naar rekeningen van de familie De Neve.
Roger De Neve was berucht. Hij was de rijkste man van West-Vlaanderen en behoorde tot de top tien van de rijkste Belgen. Zakenlui, politici, magistraten verdrongen zich om in de gunst van ‘boer De Neve’ te geraken. Op de vele exclusieve braspartijen die hij organiseerde in zijn villa verzekerde boer De Neve zich van hun diensten. Diensten waar hij decadente sommen geld tegenover plaatste.
Boer De Neve stond niet aan het hoofd van zijn familie, hij heerste erover. Met zijn geld hield hij kinderen en kleinkinderen aan een strakke leiband. Als ze jong waren, domineerde hij hen met zijn imposante verschijning en de kracht van zijn rechterhandpalm. Tegelijkertijd liet hij hen baden in luxe. Toen ze ouder werden en zich eventueel konden losrukken van zijn macht, waren ze reeds verslaafd waren aan het geld.
Met Piet was dat deels mislukt. Hij was het derde kind uit zijn tweede huwelijk en daardoor beschouwde boer De Neve hem als een stuk minderwaardig ten opzichte van zijn oudere broers en zussen. Als enige in de familie was Piet echter minder gevoelig gebleken aan de sirenenzang van zijn vaders bankrekening. Roger had een ander drukkingsmiddel gevonden. Meer door zijn naam en de druk die de boer op haar vader had uitgeoefend dan zijn persoonlijkheid had Piet de gunsten kunnen winnen van Marijke de Smet, de niet onknappe dochter van één van Rogers zakenvazallen. Zij was wél verslaafd aan geld, nog zwaarder dan Rogers eigen kinderen. En Piet, Piet was stapelzot van haar.
Marijke had zich ontpopt tot de schijnbare favoriet van boer De Neve. Sommigen, waaronder Marijke zelf, waren er van overtuigd dat zij ooit zou aangeduid worden als opvolger. Piet wist dat zijn vader nooit zou toelaten zijn imperium over te laten gaan op een vreemde. Maar gewoon de dreiging was voor Roger een handige manier om de hele familie afhankelijk te houden en onderling te laten strijden om zijn gunst.
Piet zat klemvast. En telkens als hij zijn kleerkast opentrok werd hij herinnerd aan de leiband. Het houthakkershemd was het ultieme symbool van zijn afhankelijkheid. Hij was er in geboren en zou er in sterven. De kraag spande als een dwangbuis om zijn hals toen de vriendelijke dame hem complimenteus toelachte.
