Deze eerste spreekt eigenlijk voor zich. De opdracht was poëzie te schrijven.
De macht van het land ben ik geweest
Statig en fier rees ik op in de vlakte
Mijn toren toonde mijn volk de weg
Mijn schip bood het bescherming
Mijn koor gaf het devotie
De schrik van het land ben ik geweest
Duister en groots hield ik de stad rond mij
De moord in mij toonde mijn volk intrige
Mijn heilige bood het verlossing
Mijn schrijn gooide hun koning aan mijn voeten
Nu ben ik de circusleeuw van het land
Mijn stad is van mij weggerukt
Mijn schip toont het volk historie
De moord in mij biedt het spanning en mysterie
Mijn schrijn geeft het folklore
Eenzaam wacht ik op mijn dood die nooit zal komen
2 opmerkingen:
Dat vind ik nu eens een heel geslaagd stukje poëzie. Maar dat wist je al.
De vraag is nu eigenlijk wat jou andere lezers ervan denken...
Ik vind het droevig...
Maar jammer genoeg is het allemaal waar. Je vat het!
Pforiciat!
Een reactie posten